Ανάμεσα στη Σπονδυλική μας Στήλη και τις Ωμοπλάτες μας υπάρχει μια ταλαίπωρη περιοχή που είναι υπεύθυνη για την Περηφάνια μας και την ευθυτενή μας Στάση.
Απαξ και μπούμε στο κλαμπ των ενηλίκων, την αφήνουμε παραμελημένη και αγνοημένη από άποψη κίνησης -γιατί κακά τα ψέμματα, τα τελευταία 50 χρόνια ούτε καλλιεργούμε με τα χέρια μας, ούτε σκαρφαλώνουμε σε δέντρα, ούτε κωπηλατούμε καθημερινά, ούτε τραβάμε τόξα.
Καθώς αφιερώνουμε όλο και περισσότερο χρόνο σε ασχολίες όπου είμαστε με το κεφάλι σκυμμένο και τα χέρια μπροστά από το σώμα, οι μυς που ξεκινάν από την πλάτη μας και καταλήγουν στο κεφάλι μας και κρατάνε αυτό και την πάνω μοίρα της πλάτης έναντι της βαρύτητας, καταλήγουν -λόγω της εστιασμένης υπερκόπωσης- να δουλεύουν μόνιμα σε αυξημένο ρελαντί που στα ιατρικά το αποκαλούμε «υπερτονία» -ο καλός μου με έπεισε ότι ο όρος «κοκομπλόκο» δεν θα ήτο δόκιμος.
Όσο κουράζονται, τόσο πιο δύσκολο είναι να ανταπεξέλθουν στην τάση των ωμών μας να έρθουν μπροστά (από το τράβηγμα των θωρακικών μυών) και στην τάση της πλάτης μας να καμπουριάζει.
Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος σφιξίματος των θωρακικών σε θέση βράχυνσης και σφιξίματος των ανταγωνιστών τους μυών της πλάτης σε θέση επιμήκυνσης -αγγλιστί locked long.
Όσες διατάσεις και να κάνουμε σε υπερτονικούς μυς σε επιμήκυνση, όχι μόνο δεν καταφέρνουμε να τους χαλαρώσουμε, αλλά κάνουμε ακόμα πιο ισχυρή μια κινητική ανισορροπία. Η λύση; Ισχαιμικές πιέσεις με μπαλάκι στην πλάτη.
Που αν τις συνδυάσετε με διατάσεις των θωρακικών (για να εκλείψει ο ανταγωνισμός) και ενεργοποίηση των μυών της πλάτης σε δεύτερο χρόνο (βινδεάκια ακολουθούν σούμπιτο) έχετε πετάξει 10 χρόνια από την πλάτη σας. Και τον αυχένα σας, να μη σας πω.
Λεπτομέρειες στο μικρό αριστούργημα της 7ης τέχνης -άμα δεν παινέψω και τον @little_trendy_alex, δεν θα με βγάζει ψηλή στα επόμενα 😜.
Αγάπη ❤️πολλή και παρακαλώ μοιραστείτε την πληροφορία 🤩